De loopbaan van een tegendraadse rasondernemer

Het randje opzoeken en er soms nét overheen gaan. Ronnie Degen, rasondernemer en directeur van de feestfabriek, doet het graag. Als organisator van onder andere de Zwarte Cross moet hij wel een beetje eigenwijs zijn, is zijn mening. Hij is de grote man achter de schermen, toch stapt hij zelden op het podium. "Ik sta liever aan de zijkant te genieten."

Tegendraads, zo mag u Ronnie Degen rustig noemen. Al op jonge leeftijd weet hij grenzen te verleggen. Het liefst had hij de zaak van zijn vader overgenomen. Ronnie groeit namelijk op in een ondernemersgezin, zijn ouders runnen een horecagroothandel. Maar als zijn vader overlijdt, vindt zijn moeder hem te jong om in het bedrijf te stappen. Ronnie is 17 jaar. "Ik was de beoogde opvolger en verheugde me daar ook al op. Maar wat ik ook probeerde, het ging niet gebeuren." Op aanraden van zijn moeder volgt hij een makelaarsstudie. Een prima opleiding, maar in de praktijk blijkt het niets voor hem. "Ik kon amper grappen en grollen uithalen." Hij stopt, tot onvrede van zijn moeder, met de opleiding en wil de horeca in. "Ik belde met Heineken, maar daar vonden ze me te jong. "

Brandmanager

Ronnie vindt op zijn 20e een baan bij het dochterbedrijf van de bierbrouwer: Vrumona, een frisdrankleverancier. Acht jaar later is hij verkoopleider voor het hele land. Toch gooit hij het niet veel later over een compleet andere boeg. Ronnie wordt gevraagd als manager voor Jovink en de Voederbietels, een boerenrockformatie uit de Achterhoek. De bandleden Hendrink Jan Lovink en Gijs Jolink kent hij dan al jaren. Hij gaat uiteindelijk akkoord, maar alleen als hij mede-eigenaar van de band mag worden. Wederom tot ongenoegen van zijn moeder trouwens. "De band had zich op dat moment nog niet echt bewezen. Maar ik zag zoveel creativiteit en potentieel. Ik wist dat er wel geld mee te verdienen was."

Geboorte Zwarte Cross

Het typeert Ronnie. Hoe harder er geschreeuwd wordt dat iets niet kan, hoe sterker de drang om het juist wél te doen. Al snel blijkt dat hij gelijk krijgt. Hij neemt de zakelijke beslommeringen over, zij focussen zich volledig op de muziek en hun creativiteit. Een van hun ideeën is om een crosswedstrijd te organiseren met als afsluiter een optreden van Jovink en de Voederbietels. En zie daar: de geboorte van de Zwarte Cross. Ze maken verlies op het evenement, tot Ronnie zich ermee gaat bemoeien. Hij gaat in gesprek met een grote brouwerij en klopt weer aan bij Vrumona. "Daar kreeg ik een leeg papiertje met een handtekening erop. De leidinggevende zei: 'Stel het contract zelf maar op. Je weet precies hoe het hier werkt'."

Volledige focus

Dat vertrouwen krijgt Ronnie van meerdere partijen. En het wordt optimaal benut. De band wint aan populariteit en de Zwarte Cross groeit gestaag door. Tot het succes in 2007 een van de bandleden opbreekt. Gijs Jolink (zoon van Bennie Jolink van Normaal) wil stoppen met touren. De volledige focus komt daardoor op de Zwarte Cross te liggen. Het festival maakt een gigantische groei door. Ronnie: "Het werkt nog steeds zo dat Gijs en Hendrik Jan de creatievelingen zijn. Zij bedenken de gekste dingen. Ik mag vervolgens uitzoeken of het haalbaar is". 

Grootste van het land

Langzaamaan groeit het festival uit tot de grootste van Nederland. Ieder jaar komen maar liefst 220.000 bezoekers naar het terrein in de Achterhoek. En dat brengt uitdagingen met zich mee. "Iedere dag zijn er 70.000 mensen aanwezig. Dat is meer dan er in een gemiddelde stad wonen. Dan zijn er natuurlijk altijd risico's. Toch proberen we het zo goed mogelijk te organiseren, maar een risico volledig uitsluiten lukt nooit." Neem alleen al materieel. Achtduizend medewerkers die een weekend onder contract staan en die rondrijden op voertuigen. Ronnie en zijn collega's dekken zich zo goed mogelijk in. Ook tegen aspecten als het weer. "We hebben een verzekering voor extreem weer. Die hadden we in 2010 tijdens een gigantische storm nog niet. Tegen pandemieën waren we gelukkig in coronatijd wel verzekerd, maar dat is inmiddels al niet meer mogelijk."

Kansen pakken

Toch is risico's nemen ook wat ze graag doen. Op het gebied van creativiteit tenminste. Neem bijvoorbeeld die gewraakte coronatijd. Ronnie: "Een groot automerk belde me en vroeg of ik al die creatievelingen bij de Feestfabriek moest ontslaan. Mijn antwoord was nee en toen zei hij: 'Mooi, want ik wil dat jullie een campagne voor me maken.' Dat we geen verstand hadden van auto's was volgens hem juist goed." Het is het begin van wéér een nieuw concept: Creatief Productiehuis. Onder andere de Rabobank, Friesland Campina, Grolsch en diverse gemeenten zorgen voor opdrachten.

Dat typeert het doorzettingsvermogen van Ronnie. "Mensen denken wel eens dat alles wat ik aanraak in goud verandert. Dat is absoluut niet zo, maar over de dingen die niet gelukt zijn houd ik natuurlijk mijn mond", zegt hij lachtend. "Ik ben er gewoon van overtuigd dat je een kans moet pakken als je er een ziet. En niet denken in onmogelijkheden. Als je met een idee naar een bank of accountant gaat geven zij wel honderd redenen om het niet te doen. Voor mij is dat juist de drijfveer om het wel te doen. Als je zelf maar in het idee gelooft."

Diepe dalen

Toch kent Ronnie naast hoge pieken ook diepe dalen. Hij wordt emotioneel als hij vertelt over de drie grootste in zijn carrière. "Na de gigantische storm van 2010 had ik het gevoel dat ik mensen in gevaar had gebracht. Het duurde even voordat ik me daaroverheen kon zetten." Ook de twee sterfgevallen op het terrein zijn hem absoluut niet in de koude kleren gaan zitten. Er was een bedrijfsongeval met dodelijke afloop in 2010 en in 2019 was er een sterfgeval op de camping op het festivalterrein. "Ik heb nog seeds contact met de moeder van die jongen. Afgelopen jaar is zijn hele familie op het terrein geweest. We hebben samen rondgelopen en ik ben heel blij dat we de nabestaanden hebben kunnen steunen. Dat geeft ondanks alles ook kracht om door te gaan. Helemaal als je ziet hoe groot onze achterban is, die mensen zijn namelijk ook bij die diepe dalen."

Trots

Na 25 jaar is Ronnie vooral trots op hoe de Feestfabriek er nu bij staat. "Het is echt een jongensdroom. Wij zijn gegroeid tot wat het nu is. En de Zwarte Cross blijft een plek waar iedereen welkom is, ook de komende jaren. Wie je ook bent, wat je ook doet. En hoe groot we ook zijn, we willen onze afkomst niet verloochenen. Daarom blijven we het randje opzoeken, ook in deze tijd. Natuurlijk moeten we meeveranderen met de maatschappij, maar we blijven dat festival met humoristische uitspraken en gekke dingen. We nemen niet alleen onszelf, maar iedereen met een korreltje zout."

Stilzitten, wat is dat?

Kansen pakken. Ronnie Degen zegt het niet alleen, hij doet het ook. De ondernemer zet project na project op en leeft daardoor niet zelden in chaos. "Maar als je je werk leuk vindt, maakt de tijd die je erin steekt niet uit." Naast de Zwarte Cross organiseert de Feestfabriek het festival Mañana Mañana, waar tijd even niet lijkt te bestaan. Ze produceren hun eigen drankje Nozel Oil, waar jaarlijks een miljoen flessen van over de toonbank gaan en bedachten het cannabisbier De Groene Buizerd. En dan is er blijbaar nog tijd over. Ronnies nieuwste project? Het bedrijf Heiderop, waarmee hij boekingen en het management voor verschillende bands doet. In het Gelderse Laren zet hij momenteel een creatief centrum voor muzikanten en kunstenaars op. Met daarin studio's voor audio, video en foto. "Dat was er in het oosten van het land namelijk nog niet."